hanimiş kediler ???

Sanırım lanetlendim.Hayatımda ki hiçkimseyi mutlu ve memnun edememe lanetine yakalandım.Patronumun istediği mimar değilim,sevgilimin istediği nişanlı değilim,annemin istediği kız değilim,babamın istediği evlat değilim,arkadaşlarımın istediği dost değilim.Ben neyim??  Hayatlarından çıktığımda doldurulamayacak boşluklar oluşacak insanların bitmek tükenmek bilmeyen memnuniyetsizlikleri neden? Artık kabul ettim şunu; ne yaparsam yapayım kimse için yeterli olmayacak.Bir söz okumuştum 'herkesin memnun olduğu noktada bir sıkıntı vardır' diye gerçekten öyle.Artık etrafımda kimsem yok,buna rağmen elimdekilere bile yetemiyorum,kendi kendimin varlık nedenini sorgular oldum.Her gün doğumu,her gün batımı,her hüzünlü birkaç melodi bana ne yersiz gereksiz bir insan olduğum fikrine dalıp götürüyor beni.Eskiden ne olursa olsun asla böyle fikirlere kapılmaz ve ben buyum,böyleyim,merveyim derdim.Sanırım artık aynı özgüveni hissetmiyorum.Üzerimde tonlarca ağırlığında bir görev hissediyorum.Herkesin gönlünü yapmaya,kırmamaya,keyfini,hevesini,heyecanını yüksek tutmaya çalışıyorum.Hiçbir başarı kaydedemedim henüz maalesef :) Ölesiye yorulduğumu hissediyorum artık.Herkes bir şekilde aynı çabanın içerisinde galiba.Bazen tek olmadığımı hissediyorum :) Elbetteki herkes kendi yaşadığını biliyor,muhakkak.Ne yalan söyleyeyim bu konuda benim kadar dertli dırlananını henüz görmedim annem dışında.Allah bana nankörlük rahatlığı versin inşallah. amin...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

konuk yazarın tayt belası,

Turuncu Maddeler

hello pami:)