Kuduruk Ürtiker

Neredeyse 5-6 yıl oldu,hastayım.Kronik ürtikermiş adı.Kronik değildi tabi sonradan çare bulunamayınca oldu kronik.Merve oldu ilaç bağımlısı.Günde yarım içince normalleştiğim ilaçlardan 3 tane içince de bir halt olmuyor artık.Her sabah uyanınca elimi ayağımı gözlerimi kontrol ediyorum insan gibi miyim diye :) Psikolojimi bozdu gerçekten ama baya alıştım zamanla.İlk başlarda aynaya bakamazken şimdi makyajımı yapıp sokaklarda dolaşıyorum tip tip bakan insanlar eşliğinde hayatıma devam etmeye çalışıyorum.Sürecin 1 yıla yakınını ölümle burun buruna geçirdim.Hiçbiri canımı yakmıyor bencil insanlarım kadar.Öyle bir hastalık ki bu gece normal yatıp sabah yürüyemeyerek uyanıyorum.Haftalarca tuvalete bile babamın kucağında taşıdığını biliyorum, kimi zaman giyinemediğim için evden çıkamadığımı.Bitmiyor insanların istekleri ve bencillikleri.Hasta olduğumu kabullenmeyerek bana daha büyük işkence ediyorlar.Bir yere davet ediliyorum o gün hasta oluyorum ve gidemiyorum,bunun için bana küsüyor insanlar alınıyorlar.Kalkamıyorum diyorum inanmıyorlar.Hastalık yıllara dayanınca artık bunu kullandığımı düşünenler bile var hayatımda.Ben hep Allah'a yalvarırken beni sınadığı hastalık ama benden aldığın sağlığı sevdiklerime ver Rabbim diyorum.Oysa bu duayı bile hak etmeyen ne çok insan var biliyorum.Benim 5saat bir alışveriş merkezinde yürümem,vitrin bakmam bile ertesi gün yürüyemeyeğimi bilişim demek,sevdiklerimin düğünlerinde 2saat eğlenmem bile ertesi gün yürüyemem demek,herkes gibi süslenmek için taktığım küpelerim kulaklarım şişmesi,yediğim her yemek acaba şişer miyim demek,bu ayakkabı çok düz acaba acıtır mı,bu çok topuklu acıtır mı,saçımı toplamıyım kafam şişer,dar giymeyeyim sırtım şişer,çanta takmayayım omuzum şişer,fazla araba kullanmayayım avuçlarım şişer ben bunun gibi milyarlarca şeyi düşünerek geçiriyorum her günümü her sabahımı akşamımı.Yaşadığım her şey burnumdan geliyor.Sevdiğim adamın taktığı yüzüğü bile taşıyamıyorum parmağımda kimi zaman.Dünyada ki en büyük psikolojik işkencelerden birisini yaşıyorum.Bazen insanların gönlünü yapmak adına bana yaşattığı işkenceler gerçekten tüm bu hislerimi silip geçiyor yani.Küsme alınma haklarını buluyorlar kendilerinde,arkadaşım hastayım ya ben:) anlatamıyorum herhalde.Bende isterim saatler boyu enerjimi sizlere harcamak ama benimde sınavım bu.Ben bile bu denli kabullenmiş Allah'a şükürler ederken verdiği hastalık için e be güzel insanlar sizin bu bencillikleriniz neden acaba? Neden???...
sevgiler....

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

konuk yazarın tayt belası,

Turuncu Maddeler

hello pami:)