Merve Seferoğlu

Neredeyse 5-6 yıl oldu,hastayım.Kronik ürtikermiş adı.Kronik değildi tabi sonradan çare bulunamayınca oldu kronik.Merve oldu ilaç bağımlısı.Günde yarım içince normalleştiğim ilaçlardan 3 tane içince de bir halt olmuyor artık.Her sabah uyanınca elimi ayağımı gözlerimi kontrol ediyorum insan gibi miyim diye :) Psikolojimi bozdu gerçekten ama baya alıştım zamanla.İlk başlarda aynaya bakamazken şimdi makyajımı yapıp sokaklarda dolaşıyorum tip tip bakan insanlar eşliğinde hayatıma devam etmeye çalışıyorum.Sürecin 1 yıla yakınını ölümle burun buruna geçirdim.Hiçbiri canımı yakmıyor bencil insanlarım kadar.Öyle bir hastalık ki bu gece normal yatıp sabah yürüyemeyerek uyanıyorum.Haftalarca tuvalete bile babamın kucağında taşıdığını biliyorum, kimi zaman giyinemediğim için evden çıkamadığımı.Bitmiyor insanların istekleri ve bencillikleri.Hasta olduğumu kabullenmeyerek bana daha büyük işkence ediyorlar.Bir yere davet ediliyorum o gün hasta oluyorum ve gidemiyorum,bunun için bana küsüyor insanlar

İçim hasret dolu son zamanlarda.Birinin varlığında yokluk hissetmek çok zor.Bazen ölümü daha kolay kabullendiğimi düşünüyorum.Biliyorsun ki öldü ve asla bir daha göremeyeceksin,bir daha asla gelmeyecek,,Hayatta olan birini beklemek,aranızda kilometrelerce mesafe olması,onun kokusunu burnunda hissetmek,görüntüsünü gözlerini kapadığında sürekli hatırlamaya çalışmak,acaba unutur muyum diye bütün anıları aklında tutmaya çalışarak geçirmek günleri çok zor,çok sabır gerektiriyor.Birisini özlemek bu özlemle yaşamak insanı tüketiyor gerçekten.Kişileri özlemek anıları özlemek kadar sınamıyor beni.Sevdiğim adamı bile aylardır bekliyorum ben bu şehirde ama bana geri geleceğini biliyorum.Bir görev için orada olduğunu aslında onunda yanımda olmak istediğini biliyorum ama olamıyor.Bekliyorum...Anılar öyle değil ama beklesende geri gelmeyeceğini biliyorsun.Şuan kokusu burnumda tüten ama konuşmadığım,görüşemediğim,kavuşamadığım insanlar var b dünyamda.Dostlarım,arkadaşlarım,,Birlikte geçirilen anılar

Hayat böyle işte.Nereden nereye getiriyor insanı anlamıyorsun.Bir bakıyorsun hayatın değişmiş,kişilerin değişmiş,duruşun konuştukların,umursadıkların,özlemlerin hasretlerin değişmiş.Resmen benim için öyle olmuş bunu şuan birkez daha fark ettim.Biraz uzaktan göz gezdirince yazılarıma ' ben suan nerdeyim ya ' dedim.Hayatımın adamını bekliyorum,evlilik hazırlıklarındayım,çeyiz düzüyorum, bu heyecanlarla yatıp bunlarla kalkıyorum.(Rabbim daim etsin) İşlerim hiç ummadığım noktada.Fark ettim ki kendimi güçlü hissettiğim sürece bu hayatta varım diyebiliyormuşum meğer.Bütün hayatını direnerek geçirmiş bir kadın Merve...Hiçbir istediğime kolayca sahip olamadım.Kendimi bildiğimden beri en güzel yıllarımı hep mücadele ederek ve çabalayarak geçirdim ben.Çoğu zaman var olacağıma inanmadım,inanamadım.Şimdi hersey çok şaşırdığım noktada.Yıllar sonrasında olabilmeyi hayal ettiğim kadın oldum sanırım. İşinin başındaki Merve Hanım,erkeğinin hanımı Gelin Merve,arkadaslarının Çeyizci Kızı, evin B